ვიეტნამი, რომელიც ცნობილია თავისი ტოპ სასოფლო-სამეურნეო ექსპორტით, მათ შორის სხვადასხვა ბოსტნეულით, კვლავ იბრძვის თავისი სასოფლო-სამეურნეო პროდუქტების, განსაკუთრებით ბოსტნეულის დასამკვიდრებლად, ძლიერი საერთაშორისო წარმომადგენლობით. ექსპორტირებული სასოფლო-სამეურნეო პროდუქციის თითქმის 80%-ს არ გააჩნია ბრენდინგი და ერთიანი იდენტობა, აუცილებელია ვიეტნამური სასოფლო-სამეურნეო პროდუქციის ეროვნული ბრენდის შექმნა. ეს სტატია იკვლევს ვიეტნამის პროდუქციის ბრენდინგის გამოწვევებს და შესაძლებლობებს, ბოსტნეულზე ფოკუსირებას და შიდა ბაზრის განვითარების მნიშვნელობას საერთაშორისო აღიარებასთან ერთად.
ვიეტნამის სოფლის მეურნეობის სექტორს აქვს უზარმაზარი პოტენციალი, მაგრამ მისი ბრენდინგი და მარკეტინგული სტრატეგიები ჩამორჩება, რაც ხელს უშლის გლობალურ კონკურენტუნარიანობას. მიუხედავად იმისა, რომ ვიეტნამი სოფლის მეურნეობის პროდუქტების, მათ შორის ბოსტნეულის ერთ-ერთი წამყვანი ექსპორტიორია მსოფლიოში, მნიშვნელოვანი გამოწვევების წინაშე დგას თავისი სასოფლო-სამეურნეო ბრენდების გლობალურ ასპარეზზე დამკვიდრებაში. პროფესორ ვო ტონგ ჩუანის თქმით, მოგზაურობა ვიეტნამური სასოფლო-სამეურნეო პროდუქტების ბრენდისკენ გრძელდება, მაგრამ არსებითი ცვლილებები ჯერ კიდევ არ არის შესამჩნევი. ვიეტნამის სასოფლო-სამეურნეო ბრენდების პოპულარიზაციისთვის მთავრობის ერთობლივი ძალისხმევის ნაკლებობა პროგრესის მნიშვნელოვანი ბარიერია.
ნგუენ ნჰუ კუონგი, მცენარეთა კულტივაციის დეპარტამენტის დირექტორი (სოფლის მეურნეობისა და სოფლის განვითარების სამინისტრო), ხაზს უსვამს ბრენდინგის პროცესის ადგილობრივ ბაზარზე დაწყებამდე საერთაშორისო ბაზრებზე გასვლამდე. თუმცა, ბრენდის შექმნა მოითხოვს დაბრკოლებების გადალახვას, როგორიცაა ფრაგმენტული წარმოება, ხარისხის მენეჯმენტი და ღირებულების ჯაჭვის განვითარება. მიუხედავად მცდელობებისა, ხელი შეუწყოს ბოსტნეულის უსაფრთხო მოხმარებას შიდა პირობებში, გამოწვევები რჩება, განსაკუთრებით აშკარაა ისეთ რეგიონებში, როგორიცაა ჰანოი, სადაც ბოსტნეულის უსაფრთხო მოხმარება მოლოდინს ქვემოთ რჩება.
Trinh Van Vinh, Safe Vegetable Cooperative-ის დირექტორი Hoa Binh-ში, ხაზს უსვამს უსაფრთხო ბოსტნეულის მარკეტინგის ბრძოლას, მიუხედავად მნიშვნელოვანი წარმოების შესაძლებლობებისა. ბაზარზე შეზღუდული წვდომა, საცალო ფართების გაქირავების მაღალი ხარჯები და არაადეკვატური დამუშავებისა და შენარჩუნების ტექნოლოგიები კიდევ უფრო ართულებს გამოწვევებს. გარდა ამისა, ბოსტნეულის უსაფრთხო რეალიზაციისთვის საცალო ფართების არასაკმარისი გამოყოფა ხელს უწყობს ბიზნესის არაეფექტურ ოპერაციებს და დახურვას.
ჰანოის მცენარეთა კულტივაციისა და მცენარეთა დაცვის დეპარტამენტის დირექტორი ლუუ თი ჰანგი აღნიშნავს არაადეკვატურ ინფრასტრუქტურას და მოძველებულ გადამუშავების ტექნოლოგიებს, როგორც ძირითად დაბრკოლებებს უსაფრთხო ბოსტნეულის სექტორის ზრდაში. მხოლოდ რამდენიმე გადამამუშავებელი საწარმო, რომელიც შეესაბამება საწარმოო უბნებს და შეზღუდული რაოდენობის მცირე ზომის გადამამუშავებელი ერთეული, სექტორი იბრძვის ხარისხის სტანდარტებისა და მომხმარებელთა მოთხოვნების დასაკმაყოფილებლად.
ვიეტნამის სასოფლო-სამეურნეო პროდუქტების, განსაკუთრებით ბოსტნეულის, ეროვნული ბრენდის ჩამოყალიბება აუცილებელია გლობალურ ბაზარზე სექტორის გრძელვადიანი სიცოცხლისუნარიანობისა და კონკურენტუნარიანობის უზრუნველსაყოფად. ამ მიზნის მისაღწევად აუცილებელია როგორც მთავრობის, ასევე დაინტერესებული მხარეების ერთობლივი ძალისხმევა. შიდა ბაზრის სტრუქტურების გაძლიერება, დამუშავების თანამედროვე ტექნოლოგიებში ინვესტიციები და თანამშრომლობის ხელშეწყობა ღირებულების ჯაჭვში გადამწყვეტი ნაბიჯია ვიეტნამის სასოფლო-სამეურნეო ბრენდინგის მისწრაფებების რეალიზაციისკენ.